Ondertussen Down Under ...

Mr. Tom is naar Chiang Mai geweest met een Koreaanse vrouw die in Tokyo woont, die we Lee Jik Mi zullen noemen (voornamelijk omdat ze zo heet).

Chiang Mai is druk druk druk. Het verkeer verplaatst zich in een georganiseerde chaos. Chiang Mai heeft veel tempels, zoveel dat een bekende Japanse zanger er een lied over heeft gemaakt (volgens Lee Jik Mi).

Rond de tempels cirkelen de Boeddhistische monniken in hun typische gewaden.

We zijn naar de zondagmarkt geweest en het was echt over de koppen lopen. Maar ik had wel een mooi overzicht omdat de meeste Thai kleiner zijn dan mij. Het voordeel van zo'n Thaise markt is dat er op elke straathoek een rij relaxsofa's staan waar je een voetmassage kunt krijgen. Dus als je moegeslenterd bent gewoon in de zetel gaan liggen en genieten.

Foto : de stofzuigmonnik.

Op de markt verkopen ze vissen en vogels die je daarna kan vrijlaten, dat wordt als een goede daad beschouwd in het boeddhisme. De vissen en vogels vangen daarentegen. Plots knalde er het Thais volkslied door de boxen en heel de mensenmassa kwam tot stilstand (ook de toeristen) totdat het volkslied gedaan was. Een surrealistische beeld ...

Veel mensen hadden ook een geel t-shirt aan, dit is om respect te tonen voor de koning. Eigenlijk is maandag gele t-shirt-dag maar op zondag kan het blijkbaar ook.

Fried noodles met kip gegeten en ook rijst met omelet, dat laatste is blijkbaar een soort friet biefstuk hier. Op de markt kon je ook gefrituurde sprinkhanen en wormen eten. Dat smaakt heerlijk met wat dipsaus (volgens Thaise culinaire kringen).

We hebben ook een tochtje in de tuktuk gemaakt. (driewieler)
De chauffeur bracht ons eerst naar de verkeerde kant van Chiang Mai, in plaats van Annasoon market, waar de bus ons zou ophalen. Zo hebben we half Chiang Mai nog gezien, zonder extra kosten.