Sunday, September 30, 2007
Darwin
Thursday, September 27, 2007
The Kimberley
Tuesday, September 18, 2007
Broome
Broome dat is kamelen op Cable Beach bij zonsondergang. Cable Beach dankt zijn naam aan een telegraafkabel die in 1889 Broome met Singapore verbond. Broome dankt zijn bestaan aan de parelindustrie ... Voor 'the finest pearls in the world' moet je dus in Broome zijn.
Een beetje een raar fenomeen is dat de mensen hier met hun 4x4 het strand oprijden om de zonsondergang te bekijken ...
Monday, September 17, 2007
Exmouth-Broome
Perth-Exmouth
Tuesday, September 04, 2007
Esperance & Wave rock.
Dag 4 was de bestemming Esperance (genoemd naar een Frans schip dat daar aanmeerde). In Cape Le Grand National Park een bezoekje gebracht aan Lucky Bay, een paradijselijke baai met merkwaardige zandkorrels. In het nationale park beklommen we Frenchman's Peak, op de top waren Hermanski's eerste woorden : Gesus Christ, wat een uitzicht ... soo much space to let your thoughts run free. Geen teken van menselijke beschaving in de wijde omtrek. De laatste dag brachten we een bezoekje aan Wave rock, een andere look-a-like rots, die in het echt niet zo imposant is als op foto. Waarna we de terugreis naar Perth vervolgden op de kaarsrechte Australische wegen.
Lucky Bay
Wave rock
Esperance
Going the distance ... On the road again ... (to South West Australia)
Hermanski heeft een vijfdaagse ontdekkingstocht naar Zuid-West Australia ondernomen, met als 'hoogtepunten' een bezoekje aan de langste pier in het zuidelijk halfrond in Busselton ... vervolgens een wijndegustatie in Margaret River ... 'It goes without saying' dat Hermanski zich thuisvoelde in de valley of the giants, een bos met gigantische bomen (Karri bomen van 60 meter en hoger). Andere toeristische attracties zijn 'look-a-like' rotsen. Zo is er Dog Rock in Albany en Elephant rock in William Bay National Park. Al rijdend door Jarra-wouden, grillig getakte sprookjeswouden, moesten we als in een computerspel huppelende Kangeroos ontwijken ...
South-West Australia
Busselton jetty
Elephant cove
Castle rock
Perth is it good enough ?
Dat is de vraag ... (het antwoord volgt later). Ondertussen ga ik Perth wel in mijn achteruitkijkspiegel laten verdwijnen ...
Satelliet sushi.
Iedere amateurfilosoof weet dat de diepste inzichten zich op de banaalste momenten onthullen ... Zo had Archimedes zijn Eureka moment in zijn badkuip, maakte Newton kennis met de wet van de zwaartekracht onder de appelboom, ontdekte Einstein de relativiteitstheorie al dagdromend in een strandstoel en maakte Hermanski kennis met de sushi paradox in een Japans restaurant.
In een vlugge situatieschets zien we Hermanski tussen een rij klanten staan, met achter het toonbankglas de versgerolde sushi rolls. Hermanski had zijn volle aandacht op een Californian roll (= avocado, omelet, krab, komkommer en mayonaise in een rijst-nori outfit) Plots gebeurde er iets merkwaardigs. De klant die voor Hermanski stond bleek een tovenaar te zijn die naar een sushi-doosje greep en zo het glas van de toonbank als een zeepbel uit elkaar liet spatten.
Bij nader inzien bleek het geen tovenaar te zijn, maar stond de toonbank omgekeerd in het restaurant gemonteerd. Hermanski was niet de enige klant die de optische illusie zag. De persoon die achter hem kwam, besefte ook pas nadat de verkoopster hem erop attent gemaakt had dat hij de soosjes zelf kon nemen, dat er geen glas in de toonbank zat.
Wanneer Hermanski bijvoorbeeld een vriendelijke Columbiaan ontmoette, had hij achteraf het gevoel dat er iets niet klopte. Alles wat erop mijn harde schijf over Columbia stond, waren corrupte politici, guerilla strijders, ontvoeringen, drugsbaronnen etc. Er wordt zo weinig positief nieuws over Columbia de wereld ingestuurd, dat je onbewust niet verwacht dat daar ook vriendelijke mensen wonen ... zoals u en ik ;-).
Hermanski stond er zelf versteld van hoe zijn blik op de wereld ingekleurd was door nieuwsuitzendingen en krantenberichten. En hoe je het ook draait of keert de meeste nieuwsberichten in de media zijn negatief ... anders is het geen nieuws. Zo word je opgezadeld met een negatief wereldbeeld ook al ben je je daar niet altijd bewust van.
Dankzij mijn ervaringen down under zijn de landen op de wereldkaart niet langer enkel beelden uit een nieuwsuitzending, maar zie ik ook de de gezichten van de verschillende mensen die ik ontmoet heb. Landen zijn niet langer slecht-nieuws- concepten maar hebben terug een menselijk gezicht gekregen. Wat je wereldbeeld toch een stuk genuanceerder maakt.
Moeten we het nieuws dan maar afschaffen, meneer ? Nee, natuurlijk niet ... maar een beetje tegengewicht kan geen kwaad. Programma's zoals 'Man bijt hond' die de 'hidden treasures' van het alledaagse leven in binnen- en buitenland belichten zijn nog altijd woestijnvissen in het medialandschap ... Om het met de woorden van 'the temptations' te zeggen ... een portie man-bijt-hond is as sunshine on a cloudy TV-day.
In een vlugge situatieschets zien we Hermanski tussen een rij klanten staan, met achter het toonbankglas de versgerolde sushi rolls. Hermanski had zijn volle aandacht op een Californian roll (= avocado, omelet, krab, komkommer en mayonaise in een rijst-nori outfit) Plots gebeurde er iets merkwaardigs. De klant die voor Hermanski stond bleek een tovenaar te zijn die naar een sushi-doosje greep en zo het glas van de toonbank als een zeepbel uit elkaar liet spatten.
Bij nader inzien bleek het geen tovenaar te zijn, maar stond de toonbank omgekeerd in het restaurant gemonteerd. Hermanski was niet de enige klant die de optische illusie zag. De persoon die achter hem kwam, besefte ook pas nadat de verkoopster hem erop attent gemaakt had dat hij de soosjes zelf kon nemen, dat er geen glas in de toonbank zat.
De veronderstelling toonbank = glas zit er zo ingebakken dat een mens zichzelf kan wijsmaken iets te zien dat er niet is. Nadat Hermanski het Japans restaurant had verlaten, dacht hij al mijmerend terug aan de sushi-kwestie. Hij moest daarbij terugdenken aan de ontmoetingen met wereldburgers tijdens zijn verblijf in Australia. Bij iedere ontmoeting had hij een gelijkaardig gevoel gehad, alsof er een glazen wand van veronderstellingen uit elkaar spatte.
Ceci n'est pas une ..
Ceci n'est pas une ..Hermanski stond er zelf versteld van hoe zijn blik op de wereld ingekleurd was door nieuwsuitzendingen en krantenberichten. En hoe je het ook draait of keert de meeste nieuwsberichten in de media zijn negatief ... anders is het geen nieuws. Zo word je opgezadeld met een negatief wereldbeeld ook al ben je je daar niet altijd bewust van.
Dankzij mijn ervaringen down under zijn de landen op de wereldkaart niet langer enkel beelden uit een nieuwsuitzending, maar zie ik ook de de gezichten van de verschillende mensen die ik ontmoet heb. Landen zijn niet langer slecht-nieuws- concepten maar hebben terug een menselijk gezicht gekregen. Wat je wereldbeeld toch een stuk genuanceerder maakt.
Moeten we het nieuws dan maar afschaffen, meneer ? Nee, natuurlijk niet ... maar een beetje tegengewicht kan geen kwaad. Programma's zoals 'Man bijt hond' die de 'hidden treasures' van het alledaagse leven in binnen- en buitenland belichten zijn nog altijd woestijnvissen in het medialandschap ... Om het met de woorden van 'the temptations' te zeggen ... een portie man-bijt-hond is as sunshine on a cloudy TV-day.
