Friday, January 26, 2007
The Sunshine State
Brisbane (op een dik uur vliegen van Sydney, richting evenaar) is voor 4 weken mijn thuisbasis. Ik verblijf hier bij James (52), Debbie (45) en dochter Heidi (20). De familie heeft ook nog twee dames uit Pusan, Zuid-Korea te gast, de studenten Eni-Kijong en Ji-Huan.
Er stonden mij hier de eerste dag al twee verrassingen te wachten. De familie dankt God de Vader voor de heerlijke spijzen (terwijl ik mijn schietgebedje prevel :"Lord have mercy, Hermanski is the king). Na het danken voor de spijzen verandert de king-size eettafel, hocus pocus, in een ping pongtafel. Waarna er een partijtje België vs Zuid-Korea gespeeld kan worden. En inderdaad, Hermanski is the king of ping pong.
Volgens de Australische Flair (het vrouwenblad) zijn de hersengymnastiekmiddelen bij uitstek een nieuwe taal leren of tafeltennis spelen. Het toeval wil dat ik nu beiden combineer : 'ping pong op Engelse wijze.'
De Koreaanse Eni-Kijong entertaint mij iedere morgen tijdens onze busrit naar de city. Zij is het beste middel tegen een ochtendhumeur. Ze brengt mij aan het lachen met haar grappige accent en Koreaanse logica. In de bus zegt ze diep filosofische dingen zoals :" My handbag is a playground" oftewel "Mijn sacoche is een speeltuin".
Ze heeft een T-shirt met de slogan 'be happy' en ze vertelde me dat ze iedere dag in haar dagboek schreef :'Wonderful, fantastic, magnificent day' of een variatie op dat thema. Dat klinkt misschien een beetje cheesy, maar dat brengt ons naadloos naar de cheesecake anekdote.
Eni-Kijong wou na het eten van zo'n cheesecake, de schuldgevoelens, na het binnenspelen van zo'n caloriebom, eraf gaan joggen. Debbie de hostmoeder vond het veiliger dat ze in onze straat bleef, dit is een 50 meter lange doodlopende straat. Eni Kijong vroeg of ze zichzelf dan op repeat moest zetten, zoals een mp3-nummer, de straat op en neer lopend. Hermanski lag strike en de Ipod generatie heeft er weer een uitdrukking bij :" To put yourself on repeat". Dus u weet wat u moet doen, zet uzelf eens op repeat voor de verandering ;-)
Kas !
Friday, January 19, 2007
Sydney ready, set, go !
Sydney in een notendop : driebaansexpreswegen, surfshops, overluifelde winkelpaden, yummie wereldkeuken, smeedijzeren balkonnekes, een vrachtwagenlading internationale studenten, ferry vistas, vuurwerk, cricketvelden, terrasjescultuur ... dit alles in een prachtige natuurlijke haven met kliffen, maanvormige stranden en baaien.
Het centrum van de stad is redelijk compact, maar de wijken daarbuiten hebben allen hun charmes met gezellige parken, restaurants, shops à volonté, dit alles overgoten met de relaxe surf- en beachcultuur. Enkele aanraders zijn Paddington, Darlinghurst, Bondi Junction, Surrey Hills, Coogee, Manly beach, Watsons point ...
Allemaal positief, dat kan toch niet ? Inderdaad, Sydney is Utopia niet ...
Toen er in de Engelse les als quizvraag het volgende gevraagd werd :"Welke stad heeft als bijnaam de windy city ?". Werd er in koor 'Sydney' geroepen. Fout : het is Chicago. Maar op het Zuidelijk halfrond verdient Sydney zeker deze titel. Windstil in Sydney ... ik moet het nog meemaken. Maar zoals Johan Cruijff zegt : "Ieder nadeel heb zijn voordeel." Het babydoll kleedje is hier momenteel 'het' kledingsstuk om in gezien te worden. Een babydoll in combinatie met felle windvlagen heeft als gevolg dat talloze dames, à-la-Marilyn-Monroe, hun kleedje onder controle proberen te houden.
Een ander weerkundig nadeel : de Australische zon brandt als nergens anders. Reden : het gat in de ozonlaag laat extra UV stralen door. Zelfs als het bewolkt is, kan je serieus verbrand thuiskomen. De stranden liggen dan ook vol met gekookte kreeften, de lokale oude van dagen zijn serieus verrimpeld en veel jonge mensen staan vol moedervlekken. De standaard beschermingsfactor is 30. Het zonlicht is ook veel helderder, vandaar dat bijna iedereen hier cool loopt te wezen met de laatste nieuwe zonnebril van Georgio, Louis of couturier Hermanski op z'n neus. Vanwege de felle zon is schaduwlopen een favoriet tijdverdrijf van de gemiddelde Aussie. Als je op een bus staat te wachten zoeken de mensen elk schaduwrijk stukje asfalt op. Het is 's morgens dan ook vechten voor een streepje schaduw van een bus- of lantaarnpaal.
(foto : the shadow seekers)
De combinatie cruisende ferries, surfende golfen, taterende terrasjes, fotogenieke strandladies en de internationale keuken ... maken van Sydney een lekker hapje. Samen met Barcelona is Sydney één van Hermanski's favoriete steden. Om te besluiten nog een feestelijke one-liner :
The best thing about Sydney is ... It's ready when you are !
De Siberische kat.
Dankzij Erina heb ik nu het eerste-hulp-pakket-Japans-voor-backpackers onder de knie. Ik kan nu in het Japans het volgende declameren : "Heeft u een momentje, ik ben bekaf, ik heb grote honger en ik hou van jou ..."
De ideale pick-up line voor een citytrip naar Tokyo.
Dima de Rus blijft nog een week in Sydney en vertrekt dan terug richting Siberisch vriesvak. Dima heeft mij de toeristische hotspots van Rusland diets gemaakt. Zo is het Bajkalmeer een aanrader. Volgens Dima kan je tot een diepte van 40 m de vissen zien rondzwemmen, zo helder is het water. Al weet ik niet of er een vis is, die dit wil demonstreren. Hoe diep zwemt de gemiddelde vis ?
Verdere toeristische aanraders zijn Jalta, Moskou, Sint-Petersburg en Vladivostok, aldus Dima. In de zomer kan het in Siberië trouwens 40 graden warm worden. Een ander interessant weetje over Siberië zijn de oorloze katten. De Siberische kat verliest namelijk zijn oren doordat ze er in de winter simpelweg afvriezen. Een cadeautip voor de kattenliefhebbers ... stuur misschien wat kattenoorverwarmers naar Siberië ;-)
Wednesday, January 17, 2007
Catch a ferry !
The place to be to catch a ferry is Circular Quay, dat als een bijenkorf tussen Harbour Bridge en het Opera House geprangt ligt. Naar deze haven in hartje centrum komen dagelijks de afgeladen ferries als bijen aangezoemd.
(foto : Circular Quay)
De ferry die het verst richting oceaan gaat, heeft als bestemming Manly (in 30 min). Als u zo ver mogelijk richting binnenland wilt, neemt u de ferry met bestemming Parramatta (60 min met rivercat).
Richting Parramatta kom je langs het Olympisch park en vervolgens wordt de rivier smaller, niet breder dan het kanaal Dessel-Retie. In Parramatta zelf is niet veel meer te zien dan wat grijze kantoorgebouwen, maar de plaats heeft wel een symbolische betekenis. Vele arme immigranten beginnen hier aan hun 'Australian dream' richting oceaanmonding, waar voor de happy few een villa met zeezicht, zwembad en bikini babe ligt te wachten. De Australian dream volgt als het ware de stroom van de rivier.
De ferry met de grootste capaciteit is die naar Manly. Duizenden toeristen springen bij zonnig weer op de ferry voor een dagje-aan-zee met fish and chips. In de omgekeerde richting vertrekken iedere werkdag duizenden forenzen uit Noord-Sydney naar hun werk in Sydneys' central business district. Tussen die forenzen in driedelig pak torent iedere schooldag Hermanski uit, in zijn bermuda-T-shirt-sletskes ensemble.
Wat is er mooier dan met de ferry naar school te cruisen. Gewoon op de bankjes op de voorsteven gaan zitten en het schouwspel aan u voorbij laten trekken. In iedere bocht van de haven wordt er een tipje van Sydneys' skyline gelicht.
Eerst krijg je een blik op Hermanski's eigenste strand Balmoral beach, met Awaba street op de achtergrond. Als eerste herkenningspunt van Sydneys' skyline zie je de Sydney tower boven de heuveltoppen verschijnen. Vervolgens vaar je verder tussen de vele plezierjachten : de speedbootjes, zeiljachten en rubberbootjes die tussen elkaar laveren als een gigantisch waterballet. De natuurlijke begroeiing van de oeverheuvels maakt plaats voor de 'million dollar mansions', die vervolgens plaats moeten maken voor de billion dollar wolkenkrabbers.
Als pièce de résistance verschijnt uiteindelijk het wereldberoemde Opera House en de Harbour bridge ... en worden de kodakskes bovengehaald voor een kijk-ik-was-in-Sydney snapshot !
Friday, January 12, 2007
Cricket on the wicket
Sinds ik in Australië ben is cricket 'the talk of the day' want Australië speelde de Ashes series tegen Engeland. Dit is een jaarlijkse traditie sinds langgeleden. De 2006-2007 serie startte op 23 november en eindigde op 5 januari en bracht de cricketers van Brisbane over Adelaide, Perth, Melbourne tot Sydney. De Aussies hebben de Engelsen met vijf nul in de pan gehakt. Nu moet je weten dat één westrijd over een periode van vijf à zes dagen gespreid wordt. Doe dat dus maal vijf. De cricket commentatoren moeten dan ook een hoog Frank Raes gehalte hebben om de wedstrijden 'deskundig' met onzin vol te lullen.
Het spelletje zelf bestaat uit een pitcher die komt aangelopen, vervolgens met veel show de bal gooit naar de batsman die een gigantische chopstick vastheeft waarmee hij het balletje een ferme zwieper geeft. Dat is het zowat. Om een cricketuitzending een beetje boeiend te houden worden dan ook alle truken van de foor toegepast : eindeloze vertraagde weergaven uit alle mogelijke hoeken en om de vijf minuten een reclameblok dat boeiender is dan de wedstrijd zelf.
De spelers doen ook hun duit in het zakje om de aandacht van het saaie spelletje te houden. Zo wordt elk punt op een theatrale wijze gevierd. Of ze vallen zelf op, zo is er een speler met rastas die zijn lippen op pipo de clownwijze voorzien heeft van zonnecrème. Het is net alsof Krusty de clown de ballen gooit, wat de slow motion scènes dan weer visueel aantrekkelijk maakt.
Eén criket speler steekt deze geschminkte pipo naar de kroon : bad boy Shane Warne. Shane Warne is bigger than the game. Iedereen kent hem ! The world according to Warnie is grotendeels gebaseerd op ... snelle auto's, snelle vrouwen en snelle hamburgers ... waarschijnlijk ter compensatie van het tergend trage ritme van een cricketmatch.
Ik ga hier vanavond de Shane Warne, die ergens diep in mij verborgen ligt, loslaten op het Braziliaanse openluchtfestival in Domain park. Op de ritmes van de samba, ga ik mijn nieuwjaarswensen verzilveren !
Sydney on fire !
U zag het hoogtepunt -de Harbour Bridge in lichterlaaie- waarschijnlijk op het journaal. Hermanski zag de rest van de show. De vraag die nu op uw lippen ligt te branden ... "Hoe was het ?" ... zal ik snel even blussen. Het was een fabuleus, fascinerend, feestelijk ... funky vuurwerk. Woorden die met een f beginnen schieten mij tekort om het te beschrijven. Maar het was vooral te kort !
Slechts 15 minuten duurde de vuurwerkshow ! Vierhonderdduizend toeschouwers op het water en daarrond verdienen een spektakel van minstens een half uur. Volgend jaar 8 miljoen Aussie dollars de lucht in !
Monday, January 01, 2007
Happy 2007 !
Hermanski wenst zichzelf een Braziliaans, Colombiaans, Chileens, Koreaans, Chinees, Japans, Spaans, Zweeds en Australisch lief toe ! (liefst in die volgorde ;-)
