Ondertussen Down Under ...

Hermanski moet zeggen dat hij jaloers is op Zak en Max, opgroeien in een stad als Sydney dat is redelijk fantastisch. Na een dagje op de schoolbanken de bus opspringen en vervolgens met surfboard onder de arm richting het strand. Keuze genoeg : het wereldberoemde Bondi beach (spreek uit Bond-eye), Maroubra, Freshwater, Manly, Curl Curl, Dee Why, Avalon, Whale beach, Coogee ... voor ieder wat wils (zo is Whale beach een ideale lokatie voor de weight watchers club, terwijl de hippe jeugd dan weer kiest voor Bondi of Coogee spreek uit Koetsjie) Coogee is mijn favoriet omdat het zo lekker klinkt ! I'm going to Coogee ... bro !

Australiërs zijn een volk van sport, barbecue en strandleven ... Liefst alledrie gecombineerd, zo is er op praktisch ieder strand een barbecue area volledig uitgerust met elektrische barbecues en eethutjes. Australië dat is ook het land van de sportfanaten. Overal op de stranden zie je ze in actie ... al surfend, cricket spelend, kitesurfend, beachvolleyballend (snapshot : profbeachvolleyballer op Manly Beach).

Mijn school heeft op dit fotogenieke strand (Bronte Beach) een barbecue georganiseerd. Kwestie van ons een beetje in de Australische cultuur in te leven. No worries mate ... Aan de rand van de stranden zijn er ook altijd gezellige bistro's met open ramen waar je rustig een biertje kan drinken (ook een lokale sport) ondertussen de passerende homo sapiens aangapend.

Zoals bovenstaande surfboy en onderstaande Miss Australië ...

Voordat u gaat wegdromen bij al deze zomerse beelden ... wil ik u toch weer met beide benen in de realiteit brengen. Er is weer een jaartje voorbij. Hermanski gaat 2006 iets sneller uitwuiven, want de klok loopt hier in Sydney 10 uur voor op Europa. Tijd is dus relatief, dit heeft zo zijn voordelen. De feestneuzen onder jullie kunnen dus de champagne twee maal laten knallen, één keer voor het Australische nieuwjaar om 14 uur en één keer voor het Europese ...

De befaamde zeilrace Sydney-Hobart gaat traditioneel op Boxing Day van start. Boxing Day is tweede kerstdag en wordt zo genoemd omdat er na een vredige kerstdag, de volgende dag weer lustig op losgemept kan worden (graptje, surf maar op de internetwaves voor de echte verklaring ).

Boxing Day is ook de start van de solden in Australië, voor de Gucci winkel stond er een Chinese muur van 50 meter te wachten om binnen te stormen. Chinezen houden blijkbaar wel van Gucci-kleren (misschien uit bijgeloof omdat het klinkt als good Chi).

Hermanski liet de Chinese muur voor wat hij was, en stapte op de bus richting Watsons bay om de zeilrace te bekijken (op onderstaand kaartje zie je Watsons bay net boven Port Jackson liggen). De busrit ging tergend traag omdat iedereen blijkbaar Watsons bay had uitgekozen om de race te volgen. Ik kon gelukkig vanuit de rijdende bus af en toe een glimp opvangen van de in het havenwater zeilende meute.

Op het moment dat ik mijn bestemming bereikte, hadden de jachten al het ruime sop gekozen, daarbij de North (Manly) en de South head (Watsons Bay) achter zich latend (zie kaartje). Dit zijn de twee kliffen die de havenmonding van Sydney vormen. Tussen de twee kliffen bevindt zich een watermassa van 1,5 km lengte.

Gelukkig zeilden de deelnemers rond Watsons bay richting Hobart, Tasmanië, zodat ik aan de andere kant van de kliffen nog een goed zicht had op de racende jachten. Er zat trouwens ook een Nederlandse boot tussen. De keesbollekes lagen aan de leiding toen plots hun mast afbrak. Wat jammer, nou. Even Apeldoorn bellen.

De Sydney-Hobart zeilrace duurt maar enkele dagen, maar toch heeft de race een mythische weerklank bij zeilers en toeschouwers omdat het woelige weer op de Tasmaanse zee elk jaar weer voor spektakel zorgt.

Tijdens de race van 1998 ging het behoorlijk mis, de racende boten kwamen terecht in een storm met orkaankracht. Van de 115 gestarte boten bereikten er maar 44 de finish in Hobart, vijf boten zonken en zes mensen kwamen om het leven. Het boek dat deze tragische editie beschrijft, heb ik een jaartje geleden gelezen en ik moet zeggen dat het leest als een trein.

Nadat de zeiljachten uit het zicht verdwenen waren, zijn we naar onderstaand park in Watsons bay gegaan op 11 km afstand van de wolkenkrabbers van downtown Sydney. Het zicht is adembenemend, net alsof je in een filmdecor zit (alleen de sexy vrouwelijke moviestars waren niet op de afspraak). De skyline verschijnt als een fata morgana aan de horizon ... en een stemmetje in je hoofd vraagt zich af : "Is this the real life or is this just fantasy ..."

De race werd 2 dagen later gewonnen door het zeiljacht 'Wild Oats'.

Kerstmis is routine.
Kerstdiner, kerstpakjes, kerstboompjes en de kerstman met zijn kompaan feestneus Rudolph. Hoe doorbreek je deze routine ? Wel neem dezelfde ingrediënten maar doe er in plaats van een wintersausje een zomerdressing over. Het resultaat is een ... gastronomische cultuurshock.

Jingle Bells door de straten horen galmen bij 25 graden celsius daar word Hermanski wild van ! Kerstmis in de zomer dat werkt gewoonweg niet, geef mij dan maar 'good old' Belgisch winterweer. Maar goed, ik heb het overleefd.

Ik heb mijn Aussie kerst samen met mijn gastgezin doorgebracht. Het begon met een kerstlunch, de eerste keer in mijn leven dat ik buiten op het terras een kerstdiner voorgeschoteld kreeg. Ik heb het mij laten smaken in het gezelschap van de medestudenten Erina en Dima, de kids Zak en Max en de vrouw des huizes Zammie. Zammie is gescheiden van haar man en ik moet zeggen dat ze een vrouw met een gebruiksaanwijzing is. Die gebruiksaanwijzing is in het Russisch opgesteld, want ik kan niet echt hoogte van haar krijgen (misschien kan Dima mij helpen de handleiding te ontcijferen).

Naast haar, laten we zeggen prettig gestoorde kanten, heeft ze een poetsmanie. Mevrouw Spic en Span gaat hier in huis alles met javel te lijf, ik moet oppassen waar ik tegenleun. Mijn favoriete T-shirt heeft al kennisgemaakt met het bleekwater en ook mijn sokken krijgen psychedelische kleuren. De kids Zak en Max zijn coole gasten met gevoel voor humor (ik zou niet anders durven beweren, want het zijn gespierde rugbyspelers).

Na de lunch ben ik met Dima naar het strand gespurt voor een kerstplons in het oceaanwater. Het strand liep vol met mensen in kerstmuts en one piece bikini ...

Berichtje voor de familie, vrienden en vrouwelijke fans : "Bedankt voor al de hartverwarmende kerstwensen uit het verre België ..."

Mijn school in Sydney is als een carrousel waar mensen op en af springen, samen een toertje maken, om daarna weer terug naar afzender gestuurd te worden. Vrijdags zit je nog samen in de klas en de volgende dag zit je klasgenoot weer in Seoel, Zuid-Korea of Lima, Peru.

Maar iedere week komt er ook weer vers bloed met nieuwe verhalen. Zo is er Santiago uit Colombia. Santiago wou in het Engels uitleggen dat hij een man uit een stuk was en zeker geen onbetrouwbare drugsdealer uit Medellin. Maar hij vertaalde deze uitdrukking iets te letterlijk uit het Spaans en zei :"I'm a one piece person". De leraar begreep wat hij wou zeggen maar in het Engels is de uitdrukking :"What you see is what you get". Nu hadden we de week ervoor in de klas geleerd dat een one-piece een bikini uit één stuk is, oftewel een monokini. I'm a one piece person krijgt zo wel een heel andere betekenis.

Van de monokini-lover naar de piramide-man. Klasgenoot Ahmed woont namelijk op één kilometer afstand van de beroemde piramides in Caïro. Hij zei dat ze in het echt veel imposanter lijken dan op foto, wat me logisch lijkt. Hermanski lijkt in het echt ook veel imposanter dan op zijn blogfoto's. Ahmed wou een groot misverstand over Egypte uit de wereld helpen. De meeste mensen denken Egypte : veel zand, veel kamelen = very hot. U dacht fout. Het weer in Caïro is zeer gematigd ... volgens Egyptische normen.

Van de piramides over naar de samba in Brazilië, klasgenoot Frederico woont en werkt als advocaat in Sao Paulo. Een stad waar de hele Australische bevolking in zou passen : om en bij 20 miljoen inwoners. Het resultaat van te veel mensen op een te kleine oppervlakte is een gigantisch verkeersprobleem. Frederico woont op 11 km van zijn werk en hij deed er 1,5 uur over om zijn werk te bereiken. De Braziliaanse weerman had het volgens hem zeer gemakkelijk in de zomer, want elke dag kende hetzelfde weerpatroon. Het weerbericht gaat daar ongeveer zo :"morgenvroeg gaat het kwik van hot hotter naar hottest en in de namiddag krijgen we een fikse stortbui, na de verfrissing gaat het kwik weer richting muy caliente."

De Tsjech Jirzy wist ook iets interessants te vertellen over Tsjechië; kapitaalkrachtige Russen kopen grote stukken grond op in Tsjechisch Bohemen. Na jarenlang onder het communisme door de Russen lastig gevallen te zijn, is het onder het kapitalisme gewoon hetzelfde liedje. Een mooi voorbeeld van 'history repeating'.

Hermanski heeft één maand van zijn leven in Sydney doorgebracht en hij gaat er nog een maandje bovenop doen. Van Kensington (Zuid-Sydney) verhuis ik naar de andere kant van de Harbour Bridge naar de wijk Mosman op de North shore.

Tijdens mijn trip naar Palm Beach heeft dit landschap mij betoverd. Het doet mij hier een beetje denken aan de Côte d'Azur ergens tussen Nice en Monaco, waar de very rich and famous vanuit hun optrekjes zicht hebben op hun voor anker liggende jachten in het azuurblauwe water.

Mr Kazerani had gedroogd kangeroe- en krokodillenvlees bij zich. Ik heb mijn tanden in de gedroogde krokodil gezet en ik kan u vertellen dat gedroogde krok niet echt een lekker hapje is.

Borna komt in Sydney Engels studeren en daarna wil hij de studierichting 'hoe word ik director in 2 jaar' gaan volgen aan de universiteit van Sydney. Maar hij heeft hier na één week al zoveel heimwee naar zijn thuisland dat ik betwijfel of hij dat gaat volhouden. Om zijn heimwee te verzachten hangt hij hier urenlang intercontinentaal te bellen.

Borna heeft in Iran al enkele films op zijn naam staan, waaronder een film met de nobelprijswinnares Shirin Ebadi. Volgens Borna is zij : "worldfamous in the world", voor Hermanski was ze een 'nobele' onbekende. Met deze film had director Kazerani een prijs gewonnen op het 'wereldberoemde' filmfestival van Kathmandu (ik verzin dit niet).

Ik heb in Sydney het concert van U2 aan mijn neus laten voorbijgaan (het was redelijk uitverkocht). Dat van Robbie Williams, de entertainer in kwestie, heb ik wel kunnen beluisteren. Niet vanuit het Aussie Stadium, waar hij optrad, maar vanuit mijn homestay dat op een steenworp afstand ligt. Robbie Williams world tour 2006 Sydney, Hermanski was erbij op luisterafstand. De bisnummers waren Angels en Rock DJ.

Robbie zingt hier op de avond van een zonnige dag, waarop ik naar Maroubra beach ben gegaan. Er lopen hier veel Jerommekes rond op het strand, waarschijnlijk allemaal footie spelers (=Australische sport : kruising tussen voetbal en rugby)

De surfers liggen bij bosjes in het water te spartelen ... De golven zijn dan ook surfvriendelijk, ook voor niet-surfers, 20 meter meeliften op zo'n megagolf is redelijk verslavend.

Een andere verslaving die ik hier heb opgelopen is Sushi. In elke straat is hier wel een sushi restaurant of take away ... Hermanski kan zelfs al met stokskes de sushi naar binnen spelen. Vely delicious !

Heeft u zich in een moment van diepe contemplatie al eens afgevraagd hoe Sydney eruit ziet vanop 250m hoogte ?

Ik dacht het niet ... daarom heb ik het maar gedaan in de lift van de Sydney tower. Eénmaal boven heb je de indruk dat je in de cockpit van een gigantische robot zit, die tussen de wolkenkrabbers op stap is (of slaat mijn verbeelding hier op hol).

Het zicht op de havenmonding is een openbaring. Zo zie je waar de oceaan ligt ; als je op de Harbour bridge staat, moet je richting Opera House om het ruime sop op te zoeken. Ik dacht dat het andersom was. Mijn richtingsgevoel heeft hier op het Zuidelijk halfrond blijkbaar een flinke zwieper gekregen.

Sydney tower : facts and fiction
* 300 m boven zeeniveau
* sinds 1981 open voor het publiek (for the average Joe Blow-Jan met de pet)
* 2de hoogste gebouw van Australië
* op 250 m is er een panorama zicht achter glas
* op 260 m kan is er de Skywalk
* Skywalk = à la Hitchcocks Vertigo uw hoogtevrees gaan uittesten in openlucht

* in de Tower wordt er per week 3,5 keer een huwelijksaanzoek gedaan
* het hoogste gebouw in Australië = de Q1 in Surfers Paradise 323m hoog

Jirzy de Tsjech en Hermanski de Belg zijn in de voetsporen van Captain Cook getreden. Net als Cook hebben we namelijk Botany bay verkend. Cook deed dit in 1770 en hij schreef in zijn logboek dat deze natuurlijke haven een uitstekende plaats was voor een nederzetting.

In 2006 is Botany Bay het eerste stukje Australië waar de meeste toeristen de grond kussen want de Internationale luchthaven Kingsford Smith is hier gevestigd.

De tocht naar Botany Bay vertrok in Maroubra beach. Het strand was op zondagvoormiddag volgelopen met redderkes in spé. De redders van de Surf's up stranden in Sydney werken namelijk op vrijwillige basis en om de lifeguard-aanvoer te verzekeren, moedigen ze jonge gastjes aan om zondags redderke te spelen.

In vol ornaat met roodgele badmuts en de naam van het strand op hun derrière geprint, strijden de verschillende beaches tegen elkaar in de volgende disciplines : zwemmen rond een boei, surfboardraces, zeekajakraces en de macho uithangen.

Met de redderkes achter ons ploeterend in de branding vertrokken wij op onze heroïsche tocht naar Cookland. Over kliffen en dichtbegroeide wandelpaden zochten wij ons een weg ... ondertussen kogels ontwijkend van een nabijgelegen schiet-eens-een-kleiduif-uit-de-lucht-vlakbij-een-wandelpad.

Een containerschip dat de gemeente Mol gestuurd had om mij te bevoorraden, hield ons tijdens de wandeling gezelschap.

Vervolgens moesten we uit onze doppen kijken bij het kruisen van een golfterrein. Niet voor de voorbijzoevende golfballen zoals je zou denken, maar voor de elektrische golfkarretjes die langs alle kanten opdoken.

We hadden wel een ideaal zicht op de golfspelers in actie. Zo passeerden we twee Aussie ladies die zeiden :"Stop for a moment guys, is that a golfclub in your pocket ... or are you just happy to see us", nee ze zeiden, "cause nobody wants to get killed by a golfball".

En wie ben ik om ze ongelijk te geven. Want de eerstvolgende swing van de lady liet de golfbal naar een andere baan vliegen, waar ze waarschijnlijk een nietsvermoedend konijntje buiten westen sloeg ... Golf is a cruel game (if you are a rabbit).

In Botany Bay aangekomen ... zagen we het containerschip van Mol-Millegem de gigantisch baai indraaien.

Palm Beach dat klinkt chique en dat is het ook. Palm Beach steek zijn tong uit. Het is namelijk gelegen op een uitgerolde landtong of pininsula op anderhalf uur rijden van Sydney.