Ondertussen Down Under ...

De befaamde zeilrace Sydney-Hobart gaat traditioneel op Boxing Day van start. Boxing Day is tweede kerstdag en wordt zo genoemd omdat er na een vredige kerstdag, de volgende dag weer lustig op losgemept kan worden (graptje, surf maar op de internetwaves voor de echte verklaring ).

Boxing Day is ook de start van de solden in Australië, voor de Gucci winkel stond er een Chinese muur van 50 meter te wachten om binnen te stormen. Chinezen houden blijkbaar wel van Gucci-kleren (misschien uit bijgeloof omdat het klinkt als good Chi).

Hermanski liet de Chinese muur voor wat hij was, en stapte op de bus richting Watsons bay om de zeilrace te bekijken (op onderstaand kaartje zie je Watsons bay net boven Port Jackson liggen). De busrit ging tergend traag omdat iedereen blijkbaar Watsons bay had uitgekozen om de race te volgen. Ik kon gelukkig vanuit de rijdende bus af en toe een glimp opvangen van de in het havenwater zeilende meute.

Op het moment dat ik mijn bestemming bereikte, hadden de jachten al het ruime sop gekozen, daarbij de North (Manly) en de South head (Watsons Bay) achter zich latend (zie kaartje). Dit zijn de twee kliffen die de havenmonding van Sydney vormen. Tussen de twee kliffen bevindt zich een watermassa van 1,5 km lengte.

Gelukkig zeilden de deelnemers rond Watsons bay richting Hobart, Tasmanië, zodat ik aan de andere kant van de kliffen nog een goed zicht had op de racende jachten. Er zat trouwens ook een Nederlandse boot tussen. De keesbollekes lagen aan de leiding toen plots hun mast afbrak. Wat jammer, nou. Even Apeldoorn bellen.

De Sydney-Hobart zeilrace duurt maar enkele dagen, maar toch heeft de race een mythische weerklank bij zeilers en toeschouwers omdat het woelige weer op de Tasmaanse zee elk jaar weer voor spektakel zorgt.

Tijdens de race van 1998 ging het behoorlijk mis, de racende boten kwamen terecht in een storm met orkaankracht. Van de 115 gestarte boten bereikten er maar 44 de finish in Hobart, vijf boten zonken en zes mensen kwamen om het leven. Het boek dat deze tragische editie beschrijft, heb ik een jaartje geleden gelezen en ik moet zeggen dat het leest als een trein.

Nadat de zeiljachten uit het zicht verdwenen waren, zijn we naar onderstaand park in Watsons bay gegaan op 11 km afstand van de wolkenkrabbers van downtown Sydney. Het zicht is adembenemend, net alsof je in een filmdecor zit (alleen de sexy vrouwelijke moviestars waren niet op de afspraak). De skyline verschijnt als een fata morgana aan de horizon ... en een stemmetje in je hoofd vraagt zich af : "Is this the real life or is this just fantasy ..."

De race werd 2 dagen later gewonnen door het zeiljacht 'Wild Oats'.