Sunday, April 29, 2007

 

Korean bodega !

Captain we are surrounded by Koreans ! No worries Hermanski, this must be a Korean restaurant, the only thing you have to worry about is 'spicey food'. Hermanski had beter naar captain Kirk geluisterd want hij stond in 'vuur en vlam' na het degusteren van een Koreaanse schotel met de intrigerende benaming 'bibimbap'. Disgenoten in het restaurant waren : team Korea met Stan, Daniel, Sung, Jerry en Grace en team Japan met Yuko en Keiko. Enkel Sung, Yuko en Keiko gebruiken hun originele naam, de anderen gebruiken allemaal een artiestennaam of alias ... zo u wil. De reden voor deze naamsverandering is hun voor westerlingen moeilijk uitspreekbare geboortenaam.

Al verdenk ik de Aziaten er stiekem van dat ze de moeilijk-uitspreekbare-naam-verklaring als excuus gebruiken om zichzelf, tijdens hun verblijf in Australië, een meer glamoureuze benaming toe te eigenen. Want laten we wel wezen in het echte leven kunnen alleen supersterren zoals Hermanski zich een artiestennaam veroorloven.

Je eigen naam kunnen kiezen is dan ook een once-in-a-lifetime-opportunity ! Sommige Koreanen grijpen deze kans dan ook met beide handen. Zo heeft Hermanski al met Michael Jackson in de klas gezeten (roepnaam Jackson) evenzo heb ik kennisgemaakt met Alexis uit Dynasty en prinses Grace uit Seoul. Maar 1 alias spant de kroon, een Vietnamees meisje laat zich Coconut noemen (haar naam betekent nl. kokosnoot in het Vietnamees). Hermanski's nieuwste pick-up line is dan ook : "Did you just fall out of a coconut tree or do I know you from somewhere ?"

Generaliseren :"Mag da ?" Nee, da mag nie, maar Hermanski gaat het toch doen. Een gemiddelde Koreaanse man is in trek bij kapitaalkrachtige Japanse vrouwen, moet 2 jaar op legerdienst gaan, houdt van gadgets, gaat op vakantie naar Jeju-eiland en is negen maanden jonger dan je zou denken. Want in Korea beginnen ze te tellen bij de conceptie dus westerse leeftijd + negen maanden.


Aziaten houden van karaoke, de Zuid-Koreanen vormen geen uitzondering op die regel. Hermanski heeft zelf deelgenomen aan zo'n karaoke-avond in een internationaal gezelschap. (de landen Zuid-Korea, Brazilië, België, Zwitserland, Spanje, China, Portugal en Japan hadden hun zangtalent naar Perth gestuurd)

De Koreanen gaven een visueel (die danspaskes) en vocaal spektakel weg op de tonen van de Koreaanse rapgroep DJ Doc. De Brazilanen begonnen bij gebrek aan Braziliaanse nummers in de karaokemachine zelf Braziliaanse nummers te zingen ... het ritme zit hen duidelijk in het bloed. Hermanski heeft tot zijn eigen verbazing ook een nummerke gezongen ... het was laat en er stond gelukkig ongelooflijk veel galm op de micro.


Wat ik vooral bewonder in de Koreanen is de vriendelijkheid en oprechtheid waarmee ze in het leven staan. Zo had Stan tijdens een uitstapje met een huurauto een snelheidsbekeuring opgelopen. Toen de agenten vroegen waarom hij te snel reed, antwoordde Stan bijzonder eerlijk en oprecht :"Because officer ... My car is too fast !" ;-)

 

Anzac Day

Er zijn Anzac koekjes, Anzac monumenten, Anzac avenues, Anzac bruggen en er is dus ook een Anzac dag (op 25 april). Wie of wat is een Anzac ? Sinds kort ben ik erachter gekomen. Anzac staat voor :'Australian and New Zealand Army corps."

Tijdens WO I landden Australische en Nieuw-Zeelandse troepen (de Anzac's) op 25 april 1915 in Turkije op de Gallipoli landtong, om daar te vechten tegen de Turken (die collaboreerden met de Duitsers). Ook al was de slag bij Gallipoli geen onverdeeld succes voor de Anzac's, de Turken wonnen, is het een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van Australië en Nieuw-Zeeland.
De toentertijd jonge naties kwamen in feite net uit hun adolescentie op weg naar een meer volwassen bestaan, ze waren op zoek naar hun identiteit in de wereld. De slag bij Gallipoli was de eerste maal dat beide naties zich toonden op het internationaal strijdtoneel.


Australiërs zijn nog altijd zeer trots op hun eigen landje. Veel bedrijven laten bij hun reclame-advertenties volgende slogan drukken : 100% Australian owned 100% Australian made. Dat klinkt een beetje nationalistisch maar de Aussies leven dan ook op een immens privé-eiland.

Bedankt voor al de verjaardagswensen ... 29, oh my God ... ik heb hier al een lijstje gemaakt "Things to do before you turn 30". Hermanski heeft zichzelf op 28 april een Dolhpin swim tour cadeau gedaan, een verjaardag om niet snel te vergeten. Het was een stralend zonnige dag en enkele tientallen dolfijnen waren op de afspraak om een glas champagne te drinken.


Thursday, April 19, 2007

 

Sunset coast

Some picture postcards from Perth. Ik loop enkele blogverhalen achter op de tijd ... waarschijnlijk omdat ik hier zo'n fantastische tijd beleef ... Ondertussen heb ik hier Down Under tussen wilde dolfijnen gezwommen ('it was amazing' ... een onvergetelijke ervaring),


heb ik kennisgemaakt met de Braziliaanse en Koreaanse eetgewoonten, heb ik deelgenomen aan een Australische quizavond (eindresultaat 2de plaats), heb ik een bezoekje gebracht aan het Blues 'n Roots festival (met een fenomenaal Ben Harper concert), heb ik een gratis les Japans voor beginners gevolgd, heb ik een bruisende afscheidsfuif gehad van de Embassy school ... en enkele prachtige zonsondergangen.


Want het is hier de Sunset Coast ... in België vinden we een zonsondergang in zee, vrij normaal, maar de meeste Australiërs wonen aan de Oostkust waar de zon niet in de zee zakt. Hier aan de Westkust is dat wel het geval vandaar de Sunset Coast. Wat een Australische zonsondergang vrij uniek maakt is dat God hier iedere avond de onderste luchtlagen voorziet van verschillende schakeringen van een geel-rood-roze-paars-violet kleurenpalet ... wat de avond een speciale sfeer geeft.


 

Mc Tchaikovsky

Hermanski heeft een uitnodiging voor een bezoek aan het carnaval van Rio de Janeiro op zak. Geef maar toe u bent jaloers ... De bijzonder joviale Braziliaan Diogo is namelijk mijn huisgenoot. Mister samba is naast onverbeterlijke womanizer ook nog eens surfer en yoga-leraar-na-zijn-uren. Overal waar Diogo gaat 'magic happens'. Stuur hem op een bus of trein en je kan er Zimbabwe op zeggen dat hij na de rit het telefoonnummer van een bombshell babe heeft weten te versieren. Op stap gaan met Diogo is dan ook altijd een belevenis ...



Zijn favoriete zinnetje is :"I can't 'believable' what happened to me today". Zo had Diogo op de vlucht Sydney-Perth kennisgemaakt met cellist Jon van het filharmonisch orkest van Perth. Mister Magic had zowaar drie vrijkaarten voor een klassiek concert kunnen versieren, prijs voor een ticket 70 dollar per stuk.

Het West Australian Symphony Orchestra (Waso) speelde voor de gelegenheid nummers van Mc Tchaikovsky en DJ Rachmaninov. Hermanski is fan van Mc Tchaikovsky ook al heeft hij maar 1 CD van de componist. Het toeval wilde dat het filharmonisch orkest net deze CD naspeelde. (het 'violin concerto')



Live een symfonisch orkest in actie zien is een streling voor de zintuigen. Het simultaan op en neer dansen van de strijkstokken geeft het geheel een zekere dynamiek. Sommige mensen moeten niet veel moeite doen om de aandacht te trekken. Zo was er een violist met afrokapsel en ziekenkasbrilletje à la Stijn Meuris, die een prettige afwisseling vormde tussen zijn afgestofte collega's violisten.

Na het concert nodigde Jon de cellist (zonder H) ons uit voor een drankske in de bar van een nabijgelegen 5 sterrenhotel. En daar zat zowaar mister afrokapsel (als extra gimmick had hij een volwassen kam in zijn afro steken). De violist had in Maleysië het levenslicht gezien en zijn hobby was voetbaltruukskes-à-la-Ronaldhino nadoen. Hij startte met viool spelen op driejarige leeftijd, want zijn moeder is vioollerares. Volgens mij was hij liever profvoetballer geworden. (wie niet)

Zijn bijzonder bevallige zus was eveneens violiste in het orkest en zusterlief sprak bovendien Nederlands ! Ze had namelijk 2 jaar samengewoond met een Keesbolletje uit Enschede. In België had ze enkel en alleen in Gent rondgelopen. Als klap op de vuurpijl vertelde de Australische vrouw die langs de violiste zat dat ze met een Leuvenaar getrouwd was. Waarna Disney's "It's a small world after all" door Hermanski's trommelvliezen knalde.


 

Mister T

Mister T kan strak, sexy en extravagant zijn, maar ook slobberend en schreeuwend. Bijna iedereen heeft er wel eentje in zijn kleerkast hangen en Hermanski 'just loves them' : zijn T-shirts. Noem hem gerust een shirtshopaholic.

Slechts 2 vierkante meter katoen, maar toch is een shirt geniaal in zijn eenvoud. Een enkele blik op je lievelingsshirt kan een langspeelfilm aan herinneringen oproepen. Een snapshot van een episode uit je leven ...

Een shirt is een fantastisch medium om een boodshap de wereld in te sturen. Hier in Australië valt bijvoorbeeld op dat de Brazilianen bijzonder trots zijn op hun vaderland. Bijna iedere Braziliaan die hier rondloopt heeft wel een t-shirt in de Braziliaanse kleuren of met de letters 'Brasil' (met een Portugese 's').


Tussen de wielrenners die hier rondfietsen heb ik al enkele gasten gezien die met een shirt van het Belgische Lotto-team rondrijden, waarschijnlijk Robbie McEwen supporters. Gratis reclame voor de Belgische Lotto ;-)

Hermanski heeft Down Under ook al heel wat interactie gehad met een bont gezelschap wereldburgers dankzij zijn shirts. Zo heb ik een shirt van het Nederlandse nationale team (nummer 14 = Johan Cruijff). Als ik dat shirt aandoe krijg ik altijd wel reacties van flauwe plezante Hollanders (die zitten overal) of Engelse voetbalsupporters.

Op mijn andere shirts heb ik al reactie gekregen van charmante shopassistentes die tijdens het afrekenen zeggen :"I love your shirt" (and the guy underneath). Of mensen vragen :"Where did you buy that shirt", Hermanski antwoordt dan "In Maastrich of all places". Een Australiër heeft mij hier in Fremantle zelfs al 40 dollar + zijn eigen shirt geboden voor een Hermanski shirt met VW-bus opdruk.



In Perth heeft Hermanski een 'coup de foudre' opgelopen voor de shirts van het Australische merk Etchi. De designer van deze tees woont in Perth en Hermanski was aan het dagdromen dat het redelijk fantastisch zou zijn om deze designer in levende lijve te ontmoeten en hem te zeggen dat hij ongelooflijk coole shirts ontwerpt.



Een weekske na de dagdroom was Hermanski een Etchi shirt aan het passen, maar de maat was iets te groot. Omdat de shirts op gelimmiteerde oplage gedrukt worden, belde de shopmanager naar de ontwerper of hij nog shirts in voorraad had.
De manager zei :" Hey mate, you're lucky, the designer is on his way to the shop, you can ask him in person." Hermanski dacht :"This can't be happening". Vijf minuten later stapte de designer de winkel binnen en het bleek een ongelooflijk sympathieke gast te zijn. Hij heeft zelfs mijn shirt van een exclusieve handtekening voorzien ... Mensen vragen nu of ik op mijn eigen shirts kribbel, maar aan die kribbel hangt voor Hermanski een leuke anekdote vast.


Sunday, April 15, 2007

 

Gilles !

De familie is een Anderlecht supporter rijker. Proficiat aan Björn, Mies en Lara met de geboorte van Gilles ...

Saturday, April 07, 2007

 

Dos Santos !

On an Island in the sun we can go and have some fun ... (hip hip) Hermanski neemt u mee op een dagtrip naar Rottnest Island, in gezelschap van de Portugese Celia Dos Santos.


Aboriginals noemden het eiland 'Wadjemup' (= 'place across the water' op 18 km van Fremantle). Zijn huidige naam dankt het eiland aan de Hollandse ontdekkingsreiziger -What's in a name- Willem de Vlamingh. Omdat volgens de legende ome Willem, de quokka's (= soort van buideldieren die op het eiland rondhuppelen), aanzag voor corpulente ratten, voorzag hij het eiland van de bijzonder poëtische naam 'Rattennest'. Rottnest was achtereenvolgens een Aboriginals strafkamp, een zoute-chips-winningsgebied en een militair kamp in WO II.

Naar een zonnig eiland gestuurd worden dat klinkt niet echt als een straf ... Alhoewel, het was loeiheet (35º plus) en Hermanski was zijn zwembroek vergeten. Emergency !


Het enige andere tijdverdrijf op Rottnest is het eiland rondfietsen. Maar het gebrek aan schaduw en de verplichte valhelmdracht (op een vrijwel autoloos eiland) deed ons voor een derde optie kiezen : Skinny dipping (NOT). Als smakelijke troost dan maar het 'hungry heart' tevreden gesteld met fast food en smoothies terwijl we de passerende fietsende medemens van tekstballonnetjes voorzagen.


Waarom fietsers aanstaren ? Wel, Celia is grafisch ontwerpster in Italië voor valhelmproducent Met. En er fietsten zowaar enkele van haar creaties voorbij. Daarna was het tijd voor Hermanski's favoriete hobby (vuurwerk afschieten NOT ;-) het maken van spring-eens-een gat-in-de-lucht foto's.


Celia is weliswaar een Portugese, maar ze woont en werkt in Italië wat haar Engels een sexy Italiaans accent geeft.

Op de terugweg naar de ferry stond er ons nog een leuke verrassing te wachten ... namelijk een Schots huwelijk. Geen paniek ... Hermanski is niet in de huwelijksferry gestapt, het was vermoedelijk een Schots-Australisch koppel. Hij liep in kilt en zij in galajurk het strand van Rottnest Island op met in hun kielzog nog meer Schots gerokte heren en dames in galajurk. Een Schots huwelijk op een eiland in de Indische Oceaan ... moet kunnen.


This page is powered by Blogger. Isn't yours?